söyleşi saatinden biraz daha evvel bir vakitte merkezdeydik kardeşimle.bu sebepten etrafımı bol bol gözlemleme imkanı buldum.gelenler,çoğunlukla gençti.hemen sevinmeyin derim çünkü gelenler tarih bölümü öğrencileriydi.tezlerine veri toplamak için gelmişler.yoksa diğerleri nerdeeen gelicekler.hak yemeyeyim biriki kişi vardı öyle meraktan gelen.ve uzun saçlı,siyah çerçeveli gözlükleri olan,entel giyimli,sırt çantalı yaşlı amcalar da vardı. hepimiz toplandık.40 kişi kadardık. ve nihayet İlber Ortaylı da o yavaş yürüyüşüyle geldi oturdu mikrofonunun başına.elinde kalın bir kitap,sordu en son neler yapmıştık diye.zira o da farkındaydı kendisini dinlemeye gelenlerin çoğunun tarih tezleriyle uğraştıklarının.buna bağlı olarak da teze şunu bunu yazmayın diye de tavsiyeler sıkıştırıyordu aralara. konumuz 19.yy da Osmanlı Devleti.her zamanki sempatikliğiyle anlatmaya başladı.bilirsiniz tarih konuşmaya başladınız mı daldan dala atlarsınız.eli mecbur. biz de öyle yaptık.

mesela; hatıratların doğruluğundan bahsetti önce.insanlar hatıratların,ileride tarihe ışık tutacaklarını bilirlermiş.zira hatıratlar bir dönemi anlamanın en güzel yöntemidir.fakat bunu bildikleri için aralarından ileride,dönemi kendi istedikleri gibi göstermeye çalışıp,bilerek yanlış yorum ve bilgileri yazanlar da çıkmış.ikinci meşrutiyettekilerin,yeniçerilerin ve ittihat ve terakkicilerin bazıları bu grubun içerisinde yer alıyormuş.Ahmet İhsan’dan bahsediyor.mektubatlardan yola çıkarak… sizi gözleriyle takip ederek ve de güzel bir bağlantı sağlayarak,yabancılatmadan anlatmaya devam ediyor; çok kültürlülük konusundaki tavsiyesi de Yusuf Hikmet.

bir diğer konu histiyografik kirlenme.bundan yakınıyor.tabii bir de kolonizasyondan yani sömürgeleştirmeden… konu ikinci Abdülhamit’e geliyor.o dönemin mantalitesinden bahsediyor.o vakitlerde sarayın balkonunda geçen muhabbetleri anlatıyor bize. sonra mahalli tarihe gidiyor sözcükleri.zaten yerinde bile duramıyor bunları anlatırken. anlatıcaklarım bitmez .en iyisi mi bir ara siz de yakalayın sohbetlerini.bırakılmaz hal aldırabilir.vakitiniz yoksa ya da uzaktaysanız röportaj-söyleşi kitaplarını yahut yazdığı kitapları okuyun derim.

ve birşeyi daha anlatmalıyım sanırım.sohbet çıkışında herkes dağıldığında bir grup biz,İlber Ortaylının etrafına toplandık ve bu yaz neler yapacağına dair sohbete koyulduk.arkadaşımız kadar samimiydi bizimle.hatta kardeşimin üzerindeki tişörte yorumlar yapıp,güldü.sonra hep beraber çıktık merkezden.giderken bize;”Topkapı sarayındaki sergileri gezmeyi ihmal etmeyin.”dedi.sonra ben,kapının önündeki bir grup gencin konuşmalarına şahit oldum.ellerindeki sigarayı tüttürürken garip yorumlarını dumanlara karıştırıyorlarıd.bir tanesi ağzındaki kelimeleri gererek ve de r leri bastırarak “adamın da hitabeti yok ki canım” gibilerinden yorumlar yapıyordu.nasıl ya?bir kere gayet samimi bir üslubla o engin bilgileri ta kendisinden aldığına sevineceğine absürd yorumlar yapıyor.işte gençlerimizin tarihe bakış açısı.kim bilir ne kadar sıkılmıştır,tüh!

kardeşim bile her ne kadar yanı başımda kurdeşen dökse de ondan daha bilinçli yorumlar yaptı.zira kardeşimi böyle sohbet programlarına alıştırarak onun bilinçli ve tarihini blen biri olmasını amaçlıyorum.nitekim tarihini bilmeyen geleceğini doğru olarak çizemez.atalarını,özünü unutan,başkalarının esaretine girmeye mahkumdur. kardeşim,zamane gençlerinden.pek alakadar değil kim ölmüş kim yitmişlerden.belki tarihten biriki savaşı dinlemek cazip ona.gerisini öğretilmemiş ki okullarda tarih sevgisi,bilsin.bir de onun okulları özel hep.ne gibi bi özellikse bu,anlamadım.neyse ki PSBsinden,oyunundan,playstationından ayırabildiğimiz vakitlerde evde birşeyler öğretilmeye çalışılıyor.yoksa durum her genç için olduğu gibi pek bi vahim.