İçimdeki çocuk
İçimdeki çocuk haykırıyor, gece yarısı. Masamın başındayım umutlarımın ardında… İçimdeki çocuk haykırıyor çığlık çığlığa… Ellerimin dermanı kesik. Gece saatin üçü, ayaktayım umudumla dimdik ayaktayım. İçimdeki çocuk özgürlük istiyor. Ellerim ceplerimde… Üsküdar sokaklarında dolaşmak, düşünmek düşünmek…
Ve hasret çekmek anaya ve sılaya… Okumaya ve kitaplara ve de dostlara,
Ellerim ceplerimde, avarece dolaşmak istiyorum. İnsanların yüzlerine bakıp hayatı okumak istiyorum. Gece karanlık ve yalnızlık… İçimdeki çocuk haykırıyor kendimi istiyorum, kendimi arıyorum ben. Benim derdim benimle, kendimle hesaptayım ama hesabın hangi kısmındayım.
İçimdeki çocuk özlem oldu şimdi. Kolay mı özlemini hasretini çekmek bir şeylerin… Olur mu gözyaşı dökmeden çile çekmeden, hem neyi özlediğini bilmeden… İçimdeki çocuk umut ediyor, yarını bekliyor, güzel olacak diyor, acıtmıyor onun derin yaraları, kanamıyor aniden ve yersiz… İçimdeki çocuk gözyaşı olmak istiyor…
Masum bir gözyaşı. Bir çocuğun gözlerinden süzülüveren yanaklarına… Saf olmak ve öze dönmek istiyor. İçimdeki çocuk yıkanmış olmak, kötü duygulardan düşüncelerden arınmış olmak istiyor.
İçimdeki çocuk gülümsüyor hayata, insanlara ve acılara… Umursamıyor yapılan haksızlıkları, söylenen yalanları, yıkılan dünyaları, kaybolan ümitleri. İçimdeki çocuk hayata gülücükler sunmak istiyor.
İçimdeki çocuk, haykırmak istiyor sevdalarını, hasretlerini, arayışlarını…
İçimdeki çocuk ağlamak istiyor hıçkırarak. Gece yarısı, dışarısı karanlık, odam buz gibi Ama içimdeki çocuk mutlu ve umutlu… 9 mart 2002
bu ilk yaziniz’ basarilar diliyorum yolunuz acik olsun… 2002 yilinda yazilmis bir siir bu duygular 2009 yilinda da aynimi
Yorumunuz için teşekkür ederim. Evet, içimdeki çocuk aynı duygularla aynı hisle yaşamaya devam ediyor…
hocam gerçekten çok güzel olmuş. ağzınıza dilinze yüreğinize sağlık… okurken içimi birşeyler tırmaladı. uzun zamandır. çok az yazı bende bu etkiyi bırakmıştı……
Kerimecim,
Senin gibi icindeki cocugu oldurmeyen, sesini kismayan cok kimse yok etrafimizda. O ses ne cok sey anlatip, ne guzel seyler fisildiyor ama biz buyuk olmakla, buyuk sorunlarla oyle mesguluz ki, o kucuk cocuk senini duyuramiyor cogu zaman bize.
Seni taniyip bu yazini okumak da ayricalik bu arada.
Selam olsun.
insan, değer verir ve değer görmek ister. yazıya da, kaleme de değer verenlere teşekkürler.
bu yazıyı okuduktan sonra içimde bir cocukdan da daha fazla şeyler oldugunu daha iyi anladım . yazı hayatınızda basarılar dılıyorum